ویروس ویترین زدگی!  

دل‌خوش کردن به داشتن کتابخانه چند هزار جلدی و نرم‌افزارهای فراوان، حرص و ولع پایان ناپذیر جمع‌آوری داشتن اطلاعات برای غنی شدن صحبت‌ها و کنفرانس‌ها، راضی شدن به عناوین علمی و مذهبی و... که به ما می‌دهند، همه و همه، حکایت از این دارد که بر اثر مصرف فراوان آنتی‌بیوتیک‌های تاریخ‌گذشته توجیه نمودن این کارها، ویروس مذکور، دیگر کاملاً مقاوم شده و حتی از قضا با این ویروس دوست هم شده‌ایم! بنا بود که «الذابین عنه»[1] بشویم و تیرهای فتنه را از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و شیعه‌خانه ایشان یعنی ایران، و انقلاب منتظران مشرق‌زمین، دفع کنیم،‏ نه آنکه بگذاریم تیرها و نیزه‌های آشکار و پنهان، دل نایب او را به درد آورد و چشمان او را به اشک وا دارد و آنگاه نوش‌داروی پس از مرگ سهراب بیاوریم و حمایت قاطع خود را اعلان کنیم؛ مگر نمی‌دانستیم و ندانستیم که هر کس نایبان عام و ولایت فقیه را نشانه رود، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را نشانه رفته است.[2]

آیا کافی است که قرآن به سر بگذاریم و ده بار مولای خود را بخوانیم و ندانیم که قبلاً چه کرده‌ایم و بعداً چه خواهیم کرد؟ آیا از ما نخواهند پرسید که خواست ما از شما آن بود که قبل از ظهور، دوست و دشمن ما را بشناسید و به وظیفه خود عمل کنید[3] نه آنکه در هر حادثه و واقعه‌ای بگذارید سیلاب گل‌آلود فتنه‌ها، فرو نشیند و بعد بگویید ما هم زلالیم و صاف و منتظرتر از ما و تابع‌تر از ما وجود ندارد و ادعا کنیم که عاشقیم و دل‌داده!

براستی آیا صرف جمع‌شدن، دور پرچم و نماد و رنگ و منصب خاص، کافی است و کوره آزمایشی در کار نیست؟[4] یا آنکه غربال‌های پی‌درپی در انتظار ماست؟[5]

اگر تنها ماکِت آدم با شخصیت و استوار برای قهرمان‌شدن کافی بود، تمام ویترین‌های بازار لباس‌فروشان، پر از قهرمان بود و اگر تنها، دانستن و جمع آوری انبوه روایات و تفاسیر و اطلاعات جور واجور دیگر و یا حتی گفتن آن، برای سعادت‌مندی و یار امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف شدن کافی بود، در آن صورت تمام کتابهای رنگارنگ و لوح‌های فشرده و ضبط صوتهای تمیز و برّاق ویترینی از بهترین یاوران و منتظران بودند و نیازی به ما انسانها نبود!

هلال زیبای ماه رمضان می‌آید و می‌رود، اما سرعت مردم در پیروی از امامشان یکسان نیست؛ گروهی گرما و کار و تشنگی را بهانه خوبی برای روزه‌خواری آن هم در جلوی چشم دیگران می‌دانند و نمی‌ترسند که امام زمانشان هم در میان عابران و ناظران باشد و هرگز از خجالت آب نمی‌شوند تا آبرویی برای خود نگاه دارند؛ اینان چگونه فراموش کرده‌اند که شیعه بودن به عنوان و لقب نیست، به تلاش در مسیر پیروی ایشان است[6] و کیست که نداند امامان ما پیشروتر از همه در انجام واجبات بوده و هستند؟

دسته‌ای از این منزل عبور می‌کنند، اما آنقدر به زعم خود بر سر دیگران کلاه می‌گذارند و حرام و حلال می‌کنند که دیگر حتی تصور نمی‌کنند که افطار و سحری آنها از کدام راه تأمین شده و اگر بنابر آرزوی خودشان، امام بخواهند سر سفره آنها حاضر شود امکان ندارد دست به غذای آنها بزند، چون او همان امامی است که در خردسالی پولهای حلال و حرام را بدون آنکه صاحبانش اطلاع داده باشند جدا می‌کرد و در زمان غیبت صغری، آورندگان آن پولها را شگفت زده می‌نمود. آیا از یاد برده‌اند که شکم‌های پر از حرام بود که مدعیان تشیع را در برابر امام حسین علیه السلام به جسارت واداشت؟

گروهی دیگر، دچار تیرگی‌های دیگر می‌شوند و پلهای غیرت و عفت را به راحتی تخریب می‌کنند؛ اینها شاید هرگز یکبار هم که شده توجه نکرده‌اند که امامشان فرمود: مادرم زهرا علیها السلام الگوی من است؛[7] همان مادری که حتی در برابر نابینا خود را می‌پوشاند و باید دانست که اگر آن مادر بزرگوار، الگوی احقاق حق و جهاد اجتماعی شد، قبل از آن قهرمان اصلاح نفس و استحکام نظام خانواده بود که نسل مجاهد و فداکار منتظر پرورید.

اما افسوس و صد افسوس بر گروه آخر که تمام شش خان قبلی را طی می‌کنند و سر خان هفتم که می‌رسند، فراموش می‌کنند که بر اساس روایات، آخرین عیب و گناهی که از دل مؤمن خارج می‌شود حبّ جاه و موقعیت و مقام است و بر خلاف تمام آنچه برای آن زحمت کشیده‌اند و رنج و زخم و درد فراوان به جان خریده‌اند و شماتت‌ها شنیده‌اند، حتی حاضرند برای رسیدن به پرتگاه خطرناک جاه و مقام (اگر چه به نام و بهانه خدمت و...) تمام آن سرمایه‌های قبلی را بسوزانند و جای پایی برای دشمنان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و دجالهای بین‌المللی باز کنند و تعجب آنکه از ویترین مقدس شهداء و امام بهره بگیرند و از آن کیسه خرج کنند.

خلاصه آنکه هیچ کارخانه‌ای به ماکت محصول خود مهر استاندارد و کنترل کیفیت نمی‌زند و هیچ ناظر و بازرسی به محصولات پشت ویترین نمی‌نگرد، بلکه محصولات کارکرده را ارزیابی می‌کند، چگونه توقع داریم که نامه اعمال ما به امضای امام برسد در حالی که در مراحل قبل مانده‌ایم.

ماه رمضان جای استغفار از این گناهان است، باید بترسیم که به جایی رسیده باشیم که خدا دوست نداشته باشد صدای ما را بشنود[8] و به تبع آن امام هم از صدای ما بیزار باشد. چرا انتظار داریم این ماکت خالی و بدون روح و تنها با محتوای ویترینی، نشان صد در صد کیفیت را از امام خود دریافت نماید.

هر کدام از ما ممکن است در دسته‌ای از بیماران ویروس ویترین‌زدگی واقع شده باشیم یا بعداً واقع شویم، اما آنچه مهم است این است که بیاییم برای شفای خود در این روزهای عزیز گریه کنیم که سلاح خوبی است؛ فغان و فریاد، سر دهیم که اگر خود امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف توجه نکند بیماریها ما را فرا می‌گیرد و ویروس‌ها به هیچ کس رحم نمی‌کند.[9]

کاش نمی‌گذاشتیم چشمان امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف اشک‌بار شود و دلشان از گناهانمان خون‌بار گردد... کاش همچون مردان عاشورایی، گرد ایشان حلقه می‌زدیم و سپر بلا می‌شدیم... کاش در زمانی که باید عمل می‌کردیم، حرف نمی‌زدیم و زمانی که قصد عمل نداشتیم، حرف نمی‌زدیم و نمی‌نوشتیم، تا مسلم بن عقیل زمان (در کشاکش توطئه شام و سکوت و خیانت کوفه) تنها نشود و مجبور نشود در جمعه غریبی به سید و مولای خود شکوه ببرد.

هنوز هم دیر نشده که اگر جلو رفته‌ایم برگردیم و اگر به زمین چسبیده بودیم و کُند و مصلحت اندیشِ بی‌حساب بودیم خود را به مولایمان برسانیم، زیرا که وسعت پیمان غدیر به بلندای تاریخ و پهنای سرزمین‌هاست و ندای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هنوز به گوش می‌رسد که آنها که نرسیده‌اند بیایند و آنها که جلو زده‌اند برگردند، امر خطیر ولایت در میان است باید همه وجودها را با تمام وجود فدا کرد.[10]

پی‌نوشت:

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. فرازی از دعای عهد که اشاره به آن دارد که خدایا ما را از کسانی قرار بده که در برابر خطرات و مشکلات سپرِ بلا و محافظ امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باشیم.

[2]. اشاره به روایت «الرادّ علیهم کالرادّ علینا و الراد علینا کالراد علی الله؛ هر کس بر علماء (ولایت فقیه) دست رد بزند، بر ما دست رد زده است و هر کس بر ما دست رد بزند خدا را رد کرده». (کافی، ج7، ص412).

[3]. اشاره به روایت امام باقر علیه السلام از حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم که فرمود: «طوبی لمن ادرک قائم اهل بیتی و هو یأتم به فی غیبته قبل قیامه و یتولی اولیاء و یعادی اعداءه؛ خوشا به حال کسی که قائم اهل بیت مرا درک کند در حالی که قبل از قیام او و در زمان غیبت به او اقتدا کند و با دوستان او دوستی و با دشمنانش دشمنی کند. (کمال الدین و تمام النعمة، ص286).

[4]. اشاره به آیه قرآن: «أَحَسِبَ النّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ؛ آیا مردم فکر می‌کنند همین که بگویند ایمان آوردیم رها می‌شوند و آزمایش نمی‌شوند؟»

[5]. اشاره به فرازی از کلام امام صادق علیه السلام (لتغربَلُنَّ...؛ حتماً غربال می‌شوید و زیر و رو خواهید شد). (الغیبة، شیخ طوسی، ص340).

[6]. اشاره به سخن امیرالمؤمنین علیه السلام: «و لکن اعینونی بورعٍ و اجتهاد... ]شما نمی‌توانید مانند من باشید[ ولی مرا با پرهیزکاری و تلاش یاری نمایید. (نهج البلاغه، نامه45).

[7]. اشاره به فرمایش امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف «ان لی فی ابنة رسول الله اسوة حسنة؛ همانا برای من دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم، الگوی نیکویی است».

[8]. اشاره به فرازی دعای ابوحمزه ثمالی که «لعلک لم تحب ان تسمع دعائی؛ شاید دوست نداری صدای مرا بشنوی...».

[9]. اشاره به این روایت که «انا غیرمهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم و لولا ذلک لنزل بکم اللأواء و اصطلمکم الاعداء؛ ما شما را رها نمی‌کنیم و فراموش نمی‌کنیم و اگر اینطور نباشد، دردها و آفات بر شما فرود می‌آید و دشمنان شما را خُرد می‌کنند. (معجم الاحادیث الامام المهدی، ج4، ص461).

[10]. اشاره به این روایت که «لم یناد بشئ کما نودی بالولایة؛ هیچ امری مانند ولایت مورد خطاب و توجه واقع نشده است». (کافی، ج2، ص18).

محمد جواد اسحاقیان درچه
مجله شماره 19 امان          
     www.mahdi313.com

تبریکى همراه با بغض نبودنت  

شیعه ها بیاین تماشا  

نمی دونم نوحه ی مرحوم سید جواد ذاکر روشنیدید که میگه :« عاشقا بیاین تماشا  بزنیم سری به آقا   کربلا بریم پیاده پابوس حسین زهرا... » این شعری که پایین نوشتم هم آهنگ و هم وزن اونه در حقیقت هنگام نوشتنش به قول معروف از نوحه ی سید الهام گرفتم امید وارم خوشتون بیاد...

شیعه ها بیاین تماشا
بزنیم سری به اقا
نذلریم تنها بمونه
توی صحراها شبونه
مثل سربازای خوبش
پشت آقارو بگیریم
خیمه ی مهدی زهرا رو
 با  پرچمش ببینیم
آره شیعیان بجنبید
دیگه وقت اتحاد
شیعه بسته چشم به راهی
دیگه موقع ظهوره
پیشونی بند یازهرا
پیچیده صدای پاهاش
مثل پروانه می چرخیم
به دور بیرق آقا
آدما بیاین به این جا
ببینیم مهدی زهرا
می شه دل شیفته ی آقا
با ندای یابن الزهرا
این اقا فخر زمینه
تکیه گاه دینمونه
بذار بهتر بگم آقام
پادشاه عالمینه
دستتو بذار رو سینه
اگه خواستی جون فدا کن
برای یوسف زهرا
بدو نذرتو اداکن

راستی خدا بیامرزه سید جوادو برای شادی روحش و فرج آقا امام زمان (عج) صلوات

مگه مهدی عج از حسین ع نیست؟  

می دونم شبا تو هیئت عاشقا زبون می گیرن
می دونم به یاد عباس نوکرا علم می گیرن
می دونم شبا تو هیئت عاشقا زبون می گیرن
یاد زینب و رقیه تا حرم امون می گیرن
می دونم شبا تو هیئت عاشقا علم می گیرن
یاد اصغر شیش ماهه ذکر العطش می گیرن
می دونم مثل خیمه ها شبا تو آتیش می میرن
می دونم با چشم گریون طئنه از عالم می گیرن
یاد چشم و مشک عباس تا خود صبح شور می گیرن
میدونین حسین زمان به یاد ستاره ها هست
اگه اشک زدیده افتاد بدونید آقا دعا کرد
می دونم که از غم دل شبا تا صبح ناله کردین
صبح زود به یاد مولا نماز صبح به پا کردین
می دونم که از زمونه به خدا خیری ندیدین
مثل زینب و سکینه توی تاریکی میشینین
می دونم شبا می گفتین
گل زهرا
یابن طاها
بیا مولا
جون سپردیم
با این که مهدی همون جاست
ولی هیچ وقت نمی دیدین
دلم از درد جوونم خونه خونه
واسه اکبر گریه کردین ولی مهدی...
مگه مهدی از حسین نیست
که همه تنهاش گذاشتین
مگه حجت منتقم نیست چرا بی لشکر گذاشتین

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر بحق محمد و‌آل محمد

نمىدانم چندمین عهد و میثاقمان شد؟  

بیا و زنده کن روح نمازم!  

تبت دارد وجودم با شراره
نفس باشد بسم از داغ لاله
به دنبالت آقا گشتم شبانه
خرابه تا به شام و کوفه ندبه
دعاهای شب وصل و ختامم
چراغ غیرت و شعر تمامم
ز داغ یاس حیدر قطره آبم
ز داغ یاس بی دست جان فشانم
تمامم بی تو من غربت نشینم
بسوزم من ز فرزند غریبت
چقدر غیبت بود بر تک سوارت
چقدر غربت غریبی بر امامم
حسین جان مهدیت تنها و خسته است
ز امت همچو حیدر دل شکسته است
حسین جان مهدیت بی کس غریب است
ز یاران چون حسن دل سرد سرد است
حسین جان مهدیت تنها امیر است
ز رقه چون تو دل خون و غمین است
حسین جان مهدیت با غم رفیق است
ز مردم چون علی ات هم اسیر است
حسین جان مهدیت پایان دریاست
ز دشمن چون امامان سیل غم هاست
حسین جان مهدیت جان جهان است
ز عصیان من کوردل نهان است
خدایا یا تو بینایم بگردان
و یا از این جهان دورم بفرما
چقدر باشم بگیرم من ز عشاق
امام و سرورو جان و مدد کار
چقدر بر غربتش هر شب بیفزایم خدایم
چقدر با این گناهان غصه سازم از برایش
برایش بس بود یاد در و میخ
زیاد است از برایش یاد سیلی
گران است تا به یاد راس و نیزه
دو دست و چشم و فرق و کعب نیزه
بس است یاد اسارت در خرابه
بس است یاد رقیه جان خسته
بس است یاد تمام نا مردان
که در عالم همیشه کربلا ساخت
بس است یاد تمام ظلم و عصیان
بس است یاد همان قاری نیزه
بس است داغ هزاران اکبرو یاس
بس است یاد علی اصغر و آب
چرا من باز به این غصه بیفزایم خدایم
خلاصم کن که جانش را نکاهم
امامم ای امید چشم زهرا
خودم دانم که با عصیان چه آوردم به حالت
بگویم جمله ی آخر برایت تا نمردم
که مهدی جان حلالم کن حلالم!
امیر من به دل یاد تو دارم
ولی اصلا ندانم چرا از تو جدایم؟
قسم خوردم که یادت را دوباره زنده سازم
ولی آقا نتونستم بسازم
دگر تنها رخی شرمنده دارم
و یک بغضی به دل نشکفته دارم
و یک قلبی که دوستت دارد آقا
فقط من جز گناه اعمال ندارم
بیا و رهبری کن از برایم
بیا و زنده کن روح نمازم
چقدر شبها بدون رهنما چشمم ببندم
چقدر راحت بمانم در بلادم
در آن لحظه که دور از من مسلمانی ز درد تشنگی یا تیر و عصیان
به هنگام شب سرد به جای چشم دفتر عمرش ببندد!


دگر تنها رخی شرمنده دارم                                        و یک بغضی به دل نشکفته دارم
اللهم عجل لولیک الفرج

هیچ کس هیچی نگه هیچ کس همه ساکت دوست ندارید نخونید  

می دونم لحنم خیلی بده می دونم شما اینجور نیستید منظورم با اطرافیان خودمه که همش دارن عقاید منو می دزدن تا من هم مثل خودشون بشم اگه بهتون بر خورد بدونید که شما هم می لنگید آخه من هم با این که خودم نوشتم بهم بر خورد و شرمنده آقام شدم سعی کنید خودتون رو اصلاح کنید...به خاطر لحن بدم هم از همه معذرت می خوام مخصوصا امام زمان عج

من آقامو می خوام هیچ کدومتون نمی تونه بفهمه که سه سال تقیه کردن سه سال پشت به دل کردن تو جمع شما ها بر خلاف دلم خندیدن بر خلاف اعتقادم حرف زدن یعنی چه؟ هیچ کدومتون نمی تونه بفهمه که شبا گریه کردن هام تا کجا طول می کشه هیچ کی نمی تونه بفهمه بهونه گرفتن هام دم گرفتن هام تا خود صبح بدون این که یکی آرومم کنه یکی دلداریم بده تنهای تنها خون دل خوردن ها یعنی چه؟ هیچ کس نمی فهمه گریه کردن بی صدا چقدر بده وقتی که حتی نماز خوندن هم آرومت نکنه وقتی که حتی تو نماز هم اشک ریختن ولت نکنه وقتی که تنها جات کنار آقا باشه بین یه مشت بیگانه خون دل بخوری یعنی چه؟ هیچ کس نمی تونه بفهمه که برای هزار غصه گریه کردن چقدر سخته شما برید تو همون دنیای کثیفتون توی همون کثافتا توی همون پول و رفاه بی مزه تون دست و پا بزنید بی خیال همون منجی بشید که روزی میاد فکر کردید اگه شما دعا نکنید آقای من نمیاد چرا میاد زود هم میاد وقتی اومد شرمندگی هاش برای اونایی می مونه که فراموشش کردن ...
یه زمانی زهرا پشت در می گفت علی یه زمانی زدجه می زد یه زمانی توی کوچه ها خورد زمین همه می دونید اونقدر که تو ذهنتون می تونید تصور کنید ولی یادتون رفت. زهرا خورد زمین که خورد به ما چی ها...؟ یه زمانی علی و حسن از بی یاوری هیچی نگفتن تا اسلام پاشیده نشه نمی تونید بفهمید خفه شدن یعنی چی؟ یه زمانی حسین زیر تیغ و شمشیر و نیزه و سنگ یار می طلبید نمی تونید بفهمید که جز تیر و نیزه یک لبیک گو پیدا نشدن یعنی چه؟ یه زمانی خیلی راحت راحت تر از آب خوردن به امامان معصوم سم خورانیدن خیلی راحت بی بهانه و با بهانه خیلی راحت اذیت و آزار زندان و شلاق خیلی راحت. اینا رو می دونید ولی اصلا انگار نه انگار شهید شدن که شدن به ما چی ها ...؟ شما همه دنیاتون شده خودتون زن بچه شوهر همین حتی گاهی وقتا نه خواهر نه برادر گاهی وقتا هم حتی بچه هم نه فقط پول کارکردن و پول درآوردن به هر قیمت یتیم ها رو هم که کمیته بهشون می رسه اصلا انگار نه انگار که تو خاله عمو دایی عمه می تونی یه دست رو سرش بکشی بهش محبت کنی آره به شما چی که علی یتیم نوازی می کرد اون علی بود تو اون زمون الآن شما ناب دکتر مهندسید براتون افت داره با یتیم بگردید همه ی دنیای خودتون پول شده فکر می کنید همه چی با پوله که حتی پولی رو که خدا بهتون داده حاصل دست رنج خودتون می دونید و انفاق هم نمی کنید عجب دنیای بدی با این حال فکر می کنید رفاه دارید نیازی هم به امام زمان ندارید یه روزی بچه ی خودتون یتیم نمی شه که هیچ کی بهش توجه نکنه اونقدر براش می ذارید که اضاف هم بیاره دیگران هم می گن این روزگار بده تا بد نباشی به هیچ جا نمی رسی بدم میاد از همتون بدم میاد من آقامو می خوام واقعا می خوام دوستش دارم نمی گذرم نه من نه عاشقای دیگه.
یکی نباید بیادانتقام سیلی زهرا اسارت زینب تشنگی اصغر به جوونی رفتن علی اکبر آبله های پای رقیه مسموم شدن ائمه فرق شکافته انتقام سقای لب تشنه ی کنار نهر انتقام رأس به نی زده شده رئ بگیره یعنی واقعا تو زندگی تون ائمه هیچ نقشی ندارند پس چرا وقتی به مشکلی می خورید صدا شون می کنید بهشون توسل می کنید اونوقت اسم خودمون هم می ذاریم شیعه وای خدا...
هر وقت اومدم حرف بزنم تو بچه ای نمی فهمی بزرگ نشدی مردمو نمی شناسی اجتماعی نیستی برات متأسفم که هنوز بزرگ نشدی خدا من آقامو می خوام برام سخته باشه و من نبینمش واقعا گاهی وقتا یادمون می ره که مهدی هم هست...
آقاجون می دونم بد نوشتم تند رفتم ولی واقعیته همه نه ولی اغلب اینجورند حتی خودم لا اقل من می دونم که تو رو دوست دارم همه ی اینا رو نوشتم فقط برای این که شما بیاید تا مردم بفهمند که حتی روی پول هم که راه بروند رفاه نیست مهدی جان چقدر از اسم آرامش بخشت خوشم می آید "مهدی"؛ ما شیعه ها هنوز غصه دار بابا بابا گفتن های رقیه ایم بیا دیگه...
اللهم عجل لولیک الفرج

دگر بس نیست...  

دگر بس نیست که بابا باشد و طفلان همگی دل حزین
دگر بس نیست سحر باشد و مردم در میان شب
دگر بس نیست خورشیدی به پشت ابرها باشد
چه بارانیست می آید گمانم گریه ی خورشید به روی ما می بارد
دگر بس نیست که در عالم عدالت حق و خوبی غائب و
ظلم و جور عصیان حاضر هر مجلس باشد
دگر بس نیست دوری
نمی گم انتظار چون انتظاری در کار نیست
چرا! گاهی یکی یادی ز مولا می کند
حاضران از خجلت خود بحث را عوض می کنند
اگر روزی کسی غیبت کند حاضران علت می خواهند ز او
فوری و بی فوت وقت نصرت می دهند به او
ولی این کیست که غائب است
چرا در غیابش همه ساکتند؟
چرا بی آشنایان یادی ز آنها می شود
این کیست که بی یادی ز او مجلسی پایان رسد
این کیست که هنوز نمیدانیم!
چرا غائب؟
چرا تنهاست؟
چرا بی یاور است قرن ها؟

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیه والنصر

سه واژه در دیدگاه دشمنان  

1. انتظار امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
2. امام حسین علیه السلام
3. ولی فقیه

اکنون دشمنان ما از سه موضوع مهم بسیار می ترسند و این سه واژه برای آنها به عنوان یکی از مباحث مهم همیشه مطرح است. اولا دشمنان ما از نام و یاد ائمه اطهار علیه السلام مخصوصا سید الشهداء علیه السلام بسیار هراسان و هول زده هستند. آنها با خود می گویند « ما نمی دانیم این حسین علیه السلام کیست؟! اما هر موقع جلسه یا کنفرانسی داشته باشیم باید کلی تبلیغات انجام دهیم، باید کلی برنامه ریزی نموده و طرح های مختلفی ارائه بدهیم تا شاید بتوانیم جلسه با شکوهی داشته باشیم اما این شیعیان با یک یا حسین تمام ملت را دور خود جمع می کنند با یک استکان چای از هم پذیرایی می کنند، با یک قطره اشک عقاید خود را محکم می کنند و با روحیه ای پر نشاط مجلس را تمام می کنند، یک روضه خوان ساده برای آنها صحبت می کند، با این که تاریخ کربلا هر گز تغییر نمی کند و اکنون صد ها سال از آن حادثه می گذرد، اما شیعیان همیشه داغ دلشان برای امام حسین علیه السلام تازه است

آنها گریه می کنند اما این گریه قلب آن ها را با نشاط و پر طراوت می کند، آنها با گریه روحیه می گیرند و دین و آیین خود را در قلب های خود تثبیت می نمایند. آنها امام حسین علیه السلام را دارند و همین برای آنها کافی است...» دومین واژه ای که دشمنان خیلی از آن می ترسند مسئله ی ظهور امام زمان علیه السلام، موضوع مهدویت و فرهنگ انتظار ما شیعیان است. آنها در این رابطه می گویند: « فرهنگ انتظار به جوانان امید می بخشد و روحیه با نشاط و امید وار به آنها داده و افکار آنان را شکوفا می سازد، هر چه ما در تضعیف روحیه ی آنان فعالیت کنیم در مقابل، فرهنگ مهدویت و انتظار باعث رشد فکری و عقیدتی آنها می شود، هر چه ما در ترویج فساد و فحشائ فعالیت کنیم فرهنگ انتظار دقیقا در مقابل ما باعث رشد فرهنگی و اخلاقی جامعه مسلمانان می باشد. بنابر این اکنون این فرهنگ یکی از موانع فعالیت های ما در میان شیعیان ایران است...»به همین جهت دشمنان ما هم اکنون جبهه سختی بر علیه فرهنگ مهدویت گرفته و حسابی با آن مبارزه می کنند. و سومین واژه ای که دشمنان ما سخت از آن آزرده خاطر گردیده و هراسانند مسئله جانشینی ولی فقیه در زمان غیبت امام زمان ( ارواحنا فداه ) است که باعث انسجام مردم و امت اسلامی می گردد. به هر حال دشمنان از این سه واژه بسیار هراسان بوده و تمام سعی و تلاش خود را برای دلسرد کردن مردم نسبت به این سه موضوع مهم به کار گرفته اند. لذا ما باید مراقب باشیم در مجالس امام حسین علیه السلام طوری بر خورد نکنیم که هدف اصلی قیام عاشورا فراموش شود و با اشعار نا مناسب و حرکت هایی که در شأن مجلس اهل بیت علیه السلام نیست باعث تضعیف شعائر الهی نشویم بلکه روز به روز بر شکوه و عظمت آن افزوده و با عشق و معرفت مجالس خود را بیش از پیش تعظیم داشته و به عنوان یک شعار الهی در تمام جهان به نمایش بگذاریم و به فرمایش حضرت ولی عصر ( ارواحنا فداه ) از طریق همین مجالس و به وسیله نام مقدس امام حسین علیه السلام دلها را متوجه امام زمان علیه السلام نموده و فرهنگ مهدویت و انتظار را ترویج دهیم

سرباز گیری امام زمان شروع شده!  

یکی از اولیاء خدا می فرمودند: سرباز گیری امام زمان عج شروع شده است باید فورا خود را مهیا کرد، باید فورا تزکیه نفس نمود و به ندای یاری خواهی امام عصر عج لبیک گفت، وقت بسیار کم است، حتی برای وضو گرفتن هم وقت نیست بلکه باید تیمم کرد و فورا به آن امام عزیز اقتدا نمود. نباید بگذاریم کار از کار بگذرد آن وقت از جا بر خیزیم، تا آفتاب طلوع نکرده باید نماز بخوانیم، تا امام زمان ارواحنا فداه ظهور نکرده باید به یاری آن حضرت بشتابیم، باید خود را تزکیه کنیم، زیرا حضرت سربازانش را قبل از ظهور انتخاب می کند و این طبیعی است، همانطور که ائمه با استناد به قران فرموده اند: « یوم لا ینفع نفسًا ایمانها لم تکنت آمنت من قبل او کسبت فی ایمانها خیرًا ». ( زیارت آل یاسین )

بنابراین هم اکنون موقع بیعت کردن با امام زمان عج است، حتی برای بیعت خیلی هم دیر شده، اما به هر حال هر چه زودتر این کار صورت بگیرد خیلی بهتر است. باید قبل از این که امام زمان عج بر تمام جهان حاکم گردد با آن حضرت بیعت نمود و الا در زمان حاکم شدن آن حضرت قطعا اکثریت مردم جهان با آن حضرت بیعت می کنند و اگر چه بیعت آنها نیز مورد قبول است، اما دیگر نمی توانند از یاوران درجه یک امام عصر عج و همنشین و همدم آن امام مهربان باشند. لذا کسی که می خواهد از سربازان خوب امام زمان عج باشد باید هم اکنون لباس سربازی آن حضرت را که همان لباس تقواست به تن نماید و لباس هوای نفس خود را از تن بیرون کند و با خورشید جان خویش وصلت نماید.

« کتاب ندای صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نوشته ی آقای ابالفضل سبزی »

اللهم عجل لولیک الفرج

منو اصلی

درباره وبلاگ

آخرین ارسالی ها

پیوندهای برتر

پیوندهای وبلاگ

برچسب‌ها

آرشیو مطالب

نویسندگان

نظر سنجی