|
کجایى پسرم! کجایی مهدى جان! کجایی فرزند غریبم کجایی که من چون تو غریبم کجایی ای امیرالمؤمنین بعد از من مهدی جان، پسرم بیا! بیا برایت از زمانه بگویم جهان به پاس حضورت جارى لیک جهانیان سرگرم در اندیشه ى خویش می شوند این روزگار دشمنی با اهل بیت احمد کمرنگ می شود و جای خود را به فراموشی می دهد من و اجدادت غریب بودیم ولى غریبی تو از نوع فراموشیست مردان و زنان زمانه ی تو تغییر ظاهر می دهند، حجت خویش را فراموش میکنند عده اى تو را مى خوانند ولی وفاى آنها کوفیست تو صدایشان میکنی صبح و شام دعایشان میگویی ولی ... تو امام آخر الزمانى تو پیام آور خوبیها، یاور مظلومین، امامى مهربانی یاری خواستی لبیک نگفتن صدایت رسا بود لیک غرق در دنیا شده اند دلت از بی وفایی خون میشود ولی باز دعایشان، صدایشان می کنی ... مهدی جان بر غربتم گریه نکن که من بر غربت تو گریانم کاش که این دوره ی غیبت به سرآید به حق غریبی تنها یادگار غریب سامرا |
 به قطره های اشک دل
که ریزد از فراق تو
قسم به عشق پاک تو
که نگذرم ز خصم تو
|
