دل نوشته - دو راهی بین الحرمین

سلام آقا شرمنده فکر می کردم وقتی وب بزنم فقط درمورد تو می نویسم اصلا می خواستم اسم وبم رو عشق نامه ی حسین بذارم ولی نمی دونم چی شد که تا حالا برات هیچی ننوشتم شاید من هنوز لیاقت اینو پیدا نکردم که بنویسم یا این که ... اصلا ولش کن آقا چی بنویسم هیچی یادم نیست ... چند دقیقه بعد، بعد از این که نگاهی به سیاه مشقام انداختم
یه شعری دیدم که خیلی دوستش دارم هر وقت می خونمش چشمام پر از اشک می شه:
ذکر سجودم بعد الله
یا حسین ارباب خوبم
بتز دلم تنگه براتو
می زنه پرپر به جونم
این دلم برا حرم قشنگت آقا
کرده بال و پر هاشو باز
توی این فاصله ی راه
می بینه گنبد زیبا
تا که به پرچمت آقا
می رسه اوج نگاهم
توون از بال و پرم برد
موج این پرچم سرخت
افتادم روی زمین چون
رسیده عطر به مشامم
به نفس نفس فتادم
یه نگاه بکن به حالم
اشک چشمام روونه شد
چون دیدم که نرسیدم
نه توون دارم بیایم
نه می تونم که بمونم
دل من با چشم گریون
می گه با پرچم سرخت
اگه که ندیدم ارباب
ضریح پاک و قشنگت
بدون که با یک نگاهت
جونمو به لب رسوندم
تا بیام به سوی جنت
بگیرم بوسه ز پایت
یا حسین ارباب خوبم
به فدایت تارو پودم

من تا حالا کربلا نرفتم خیلی دوست دارم برم از شما بازدیدکنندگان می خوام که اگه رفتید یه ذره حتی یه خط یا یه نیم خط از حال و هوای اونجا برام بگید منتظرم دیر نکنید