مرد غریب - دو راهی بین الحرمین

در این عصر غریب پر جهالت
در این دنیا که مهدی گشته تنها
در این دوران که آقا یکه تنهاست
در این هنگامه ی غربت نشینی
پناه ما کسی است مثل حیدر
که شمشیر علی در دست دارد
کسی که ذولفقار آرد به میدان
همان فرزند زهرا مادر ماست
همان هم نام پیغمبر پناه است
همان آقا که بر اسبی سوار است
میان این بیابان مهدی تنهاست
میان این همه شیعه غریب است
میان این همه غصه حزین است
به این باد سحرگاهان سپردم
سلامی را که بسپارد به آن مردی که بین ما غریب است